Je kan het leven op twee manieren bekijken en ervaren. De ene weg is de materiele wereld van goed en kwaad, licht en donker. En als je de wereld vanuit dat aardse perspectief bekijkt dan wil al wat licht is vaak over het hoofd worden gezien. Alert zijn op het donker, wat we aards als kwaad bestempelen, is dan ook een fysieke reactie van het lichaam. Donker is gevaar en gevaar betekend de kans op een korter bestaan van het lichaam. Dus heel menselijk dat we ons op donker focussen en er ons zelfs in kunnen verliezen. Want dat donker is er, absoluut, geen ontkennen aan. Zonder dat donker kan het licht niet bestaan en is er geen dualiteit op aarde en dus geen dynamiek, geen beweging. Dus het licht, het liefdevolle, is er dus ook, absoluut. Maar het lichaam houdt zich daar niet mee bezig. Liefde heeft geen prioriteit voor het lichaam, wel voor de ziel.. dat liefde is. Vanuit dit aardse perspectief naar het leven kijkende is er dus altijd de uitdaging, de zoektocht naar balans van donker en licht in én om je heen… En kan je hoofdje zich vele malen afvragen; Kom dit nog goed?
Een geheel andere kijk op ‘t Leven
Het andere perspectief is het leven bekijken en ervaren vanuit de ziel, de andere wereld, het grotere perspectief. Vanuit dat licht bekeken zien en weten we dat alles er moet zijn en moet gebeuren. Goed en kwaad, donker en licht en alle schakeringen ertussenin. Of we dat nou vanuit het aardse perspectief gezien waarderen of niet. Het zijn de bewegingen van het leven, meer niet. Alles is goed. Het leven op deze manier observeren geeft innerlijke rust, vergeving en is liefde. Geen enkel oordeel vanuit het hoofd komt daar aan te pas. Alles IS. En nooit zal de vraag rijzen; Komt dit goed? Want nogmaals ALLES IS GOED.
De mens, een tijdelijke samensmelting van lichaam & ziel
Natuurlijk zijn we mens en dat houdt in dat we een tijdelijke samensmelting zijn van lichaam en ziel. En het is dus menselijk om het leven geheel vanuit het aardse perspectief te beleven. Je leven zal dan een onafgebroken golfbeweging zijn van goed en kwaad, geluk en diep verdriet, oordeel en emotie. Maar… mensen zijn magische wezens. We zijn niet het lichaam, we zijn de ziel en we hebben het dus in ons, allemaal, om tot inzicht te komen. Om boven het fysieke lichaam, de oordelen vanuit het brein, uit te stijgen en het leven vanuit de ziel, de oordeelloze liefde, te ervaren.
En logischerwijs is dat niet altijd even makkelijk want in een aardse wereld regeert doorgaans het fysieke lichaam, je hoofd. En het hoofd zal je willen vertellen dat het voor jou niet mogelijk is. Dat het allemaal zweverige onzin is. Het zal je vertellen dat de wereld vol gevaar zit, het wil zichzelf immers beschermen en heeft geen oog voor het licht. Het zal je vertellen goed op al het donker te blijven letten en alert te blijven. Dat het echt goede schaars is. Het zal je er continu aan blijven herinneren… aan al het donker dat er ooit in je leven was en is. Maar het hoofd, hoe slim het zichzelf ook vindt weet helemaal niet wat het echte leven is. Het hoofd staat altijd op een survival mechanisme. Klaar om te oordelen, handelen, vluchten of vechten…
Liefde, je ware natuur
Het is dus aards, fysiek, onnatuurlijk om het leven puur te beleven enkel vanuit de ziel. En weinigen zullen het tijdens het leven hier dan ook ervaren of zich er uberhaupt echt bewust van zijn. En dat kan ook niet anders dat is goed, perfect zelfs. Hier op aarde moet er verschil in bewustzijnsniveau zijn. Dat houdt de beweging dat leven is gaande. Het één (of de één) is dan ook niet beter dan het (de) ander, enkel als je daar aards over zou oordelen… Het verschil in bewustzijnsniveau is er omdat bij de ene mens het hoofd dominanter dan de ziel is dan bij de ander. Maar diep van binnen zijn we allemaal liefde, even oud en even bewust. Dat verschil is er dus alleen op aarde, de wereld van onderscheid, verwijdering en hiërarchie. De wereld waarin je fysieke lichaam, dat wat we niet zijn, maar heel even in vertoeft…
Dus, gezien je de ziel bent en niet het lichaam is juist liefde je ware natuur. En is leven vanuit die liefde, het grotere perspectief, voor elk mens op aarde te realiseren. Niet één mens uitgesloten (dat is aards denken).
Al schommelende naar hoger bewustzijn
Mensen die zich stukje bij beetje bewust worden dat zij, en dus ieder ander, de ziel zijn schommelen doorgaans tussen hoofd en ziel. En net naar gelang welke van de twee op dat moment overheerst zal reageren. Sommigen blijven een heel mensenleven in datzelfde ritme schommelen en anderen schommelen zich stukje bij beetje tijdens dat leven op aarde het hogere bewustzijn in. Al met al kan dat heel verwarrend zijn voor het hoofd van dat mens; de ene keer voel je dat je liefde bent en handel je daaruit, de andere keer hoor je jezelf oordelen. Vergeef het jezelf, je bent lerende… het is allemaal goed.
In die fase van groei botst de aardse wereld vaak hard met de liefde die je in je voelt. En zal het hoofd je willen overhalen toch harder te reageren, meer op het donker te gaan focussen. Het zal je terug willen fluiten naar het aardse perspectief van goed en kwaad, puur uit zelfbehoud. Dit is het bewijs dat je mens bent. Je voelt, je geeft, je biedt én vecht… Het hoort allemaal bij het leven. Dus neem jezelf of welk ander mens dan ook niet kwalijk als er over liefde gesproken wordt maar het handelen er niet altijd naar wijst.. Het is allemaal schommelen en ieder schommelt op eigen wolk van bewustzijn. Aanschouw het en vervolg het pad dat enkel schoonheid toont… in alles. Dat pad van de ziel volgen kan eenzaam voelen maar eenzaam is weer een aardse term. Een term die door het hoofd bedacht is om je tegen te houden om vooral de mensen en de wereld door de ogen van goed en kwaad te blijven beoordelen.
God in vermomming
Zit je echt eenmaal op het pad van de ziel dan ebt het gevoel van eenzaamheid weg en zie je dat we altijd samen zijn en altijd alles samen doen. En of je hoofd dat nou labelt als verzet of als kwetsend of als gevaar. Ieder mens, stuk voor stuk, wij allemaal zijn God, het AL… in vermomming die je telkens uitdaagt en aan je vraagt;
Laat me niet zien wie je denkt dat je bent…
Maar laat zien WAT je bent.
Toon ons je ware aard.
Alle liefs, Anoeska